Jos Markus

Geboren: op 27 juli 1948 in Beneden Leeuwen.  

     Woonachtig: Boven Leeuwen

     Instrument: Gitaar

     Gitaren: Gibson ES335, Fender StratPlus deLuxe met Semour Duncan, Telecaster Valley-Arts, Line 6 Variax, Godin acousticaster, Ovation deLuxe, Fender F6 acoustisch en een 12 snarige MusicMan Olp.

Versterkers: Vox AC30 en AC15 en Fender Twin Reverb Silverface (1976).

Al vroeg bleek ik geïnteresseerd te zijn in muziek en was vaak bezig met het trommelen op de maat van de muziek. Dit deed ik als kind vaak met de breinaalden van ons moeder op stoelen en bankjes.

Het is dus niet zo verwonderlijk dat ik mijn muzikale carrière begon als drummer.
Op 15 jarige leeftijd was er een aarzelend begin met “Anthony and The Jaguars” uit Tiel. Een jaar later werd ik toegelaten op de Nijmeegse Muziekschool waar ik begon met de slagwerkopleiding bij de destijds zeer bekende docent George Krijt.
In 1964 kwam ik als drummer bij de bekende indo-rock band “The Hot Rollers”  uit Tiel met de gebroeders Hans en Henry Nagel, Edo Gang en Boy Marlisa. Met deze band werd er regelmatig opgetreden waarbij de optredens in de  bekende nachtclubs Maxim en Corona in Nijmegen mij nog in het geheugen staan. The Hot Rollers speelden ook een aantal malen live voor diverse radioprogramma’s w.o. AVRO’s Minjon.
Ook zijn er een paar opnames bewaard gebleven, live opgenomen met een mono bandrecorder.
Tijdens de reünie in de jaren negentig zijn deze oude opnames gebruikt voor het maken van een CD. (RARITY Records C192549)
 
Inmiddels was ik begonnen met gitaarspelen en vond dat zo leuk dat ik , nadat The Hot Rollers ophielden, ik ook stopte met drummen en in 1965 verder ging als gitarist bij “The Lacions”, samen met Frans, Ici en Piet van Kauwen. Later toen Piet stopte werd Andre van Eck de bassist en het laatste jaar van The Lacions werd Jan Willems onze toetsenist en werd Frans omgeturnd tot bassist.
Dit waren een paar heftige tienerjaren en we hebben daar geweldige herinneringen aan overgehouden. Met ons enthousiasme en Marshall torens speelden we vele zalen plat en hadden destijds een grote officiële fanclub.
Na drie jaar viel het doek eind 1967 en gingen The Lacions ter ziele en kwam een einde aan een prachtige muzikale periode.
 
Een maand of vier later werd ik in eerste instantie gevraagd om de band “The Untouch” uit Boven Leeuwen te “coachen”. Al snel werd ik daar een vast lid van de band. De naam werd veranderd in “Sound Image” en met All van Zandvoort, Willie de Reuver, Henk Schiks en Roy Galstaun heb ik een paar leuke jaren gespeeld.
In mijn herinnering komt een optreden op in het Patronaat te Boven Leeuwen in Flower Power stijl. Het gevolg was dat vele fans de tuinen van de aanliggende percelen (o.a. de Pastorie) ontdeden van bloeiende bloemen.
De hele zaal werd een fleurige bloemenzee.
 
Na Sound Image ben ik bezig geweest met “Sunny Explo”.
Een experimentele band samen met Ici, Theo de Kok en Leo von Toledo.
Deze band is nooit goed van de grond gekomen en stierf een stille dood.
Na deze periode van popmuziek heb ik een tijdje niks gedaan.
 
Al snel kwam ik bij amusementsorkest “The Sensations” waarin inmiddels ook Ici en Theo speelden. Daarnaast waren ook Ad Derks (ex-Thrills) en Jos Beckers (toetsen) van de partij.
 
In 1972 werd ik met Ici benaderd om in Nijmegen bij de band van de Australische Nederlandse zanger “Jerry Arendo” te komen spelen.
In deze periode werden een aantal singles uitgebracht (o.a.The Mills, Don’t You Know, Never Rains In Spain en Umbacka Hoya Hacka). In Nederland deden deze platen niet veel. De single Don’t you know werd wereldwijd zeer goed verkocht met hitnoteringen in Duitsland, Oostenrijk, Brazilië en enkele andere landen.
Halverwege de jaren zeventig had Jerry Arendo met het nummer “Renate” wel een grote hit in Nederland (Nr.6 Hitparade).
 
Na het avontuur met Jerry Arendo stapte ik met Ici en Henk Derks over naar de de “Lions”. Voorheen was dit het Lion Kwartet.
Deze band liep een beetje op zijn eind en werd op advies van management buro Jan Vis opnieuw op poten gezet. Met een bijna volledig nieuwe bezetting (Frans, Ici, Jos met Henk Derks en Willie de Reuver) begon een succesvolle periode. De Lions waren jarenlang een graag geziene band in de Nederlandse Dancings.
Drukke perioden braken aan met overvolle agenda’s.
Naast deze vele optredenswerden er verschillende singles gemaakt w.o.
Goodbye Joe, There goes my baby, en Say Olé.
Dit laatste nummer werd geschreven door Chris Andrews en was veelvuldig te horen op de diverse radiostations.
Na een aantal jaren was ik de dancings met vaak de lange reizen een beetje zat, dit evenals de andere boys. We besloten er een punt achter te zetten en nog een tijdje door te gaan in de regio als amusementsorkest.
Tot 1987 hebben we met succes gespeeld op bruiloften en partijen.
Toen had iedereen er een klein beetje genoeg van en besloten we te stoppen.
 
Ik bleef met muziek bezig en begon een winkel in muziekinstrumenten onder de naam Markus Muziekhandel. Deze zaak groeide uit tot een bekende muziekwinkel in Maas & Waal en omstreken. Inmiddels heb ik de zaak verkocht (1997).
 
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan is een bekend spreekwoord.
In 1990 wilden we hobbymatig weer iets gaan doen met popmuziek en besloten weer met onze oude grote liefde “The Lacions” te beginnen met uiteraard repertoire uit de sixties periode.
Naast Frans, ICI en mijzelf deden ook onze muziekvrienden Kees de Haas, All van Zandvoort en Henk Schiks met veel plezier mee.
Na een tijd van gezellig repeteren met veel lachen, gieren, brullen en verhalen werd het idee geboren om eenmalig een reünieconcert te geven.
Na een Try-Out was het dan zover………november 1991 het reünieconcert van The Lacions. Op basis van vooraankondiging was de zaal binnen een paar uur uitverkocht.
Gezien dit succes hebben we hiervan een jaarlijks terugkerende sixtiesavond van gemaakt.
Tot op de dag van vandaag doen we dit met veel plezier. Daarnaast spelen we een enkele keer in een kroeg.
In principe wil ik mijn leven lang met muziek bezig blijven…….voor mij mijn grootste hobby en passie.