ICI van Gelder

Woonplaats: Kranenburg

Instrument: Drums

Bandlid sinds: 1964        

Biografie:

 

Geboren in Beneden-Leeuwen in juli 1948 en wel in Huize Elizabeth, het huidige Streekmuseum. Na de lagere school ging ik naar de pas opgericht Streek ULO in Beneden-Leeuwen, waar ik in 1964 afstudeerde. Daarna heb ik, grotendeels in de avonduren, de opleiding Chemisch Analist gedaan, eerst in Oss en vervolgens in Arnhem, waar ik in 1970 op kamers ging wonen; ik vloog zogezegd gelijk uit. Ondertussen werkte ik op diverse laboratoria: Flipje en Mobil Chemie in Tiel, Heinz in Elst. Later kwam ik in de verfwinkel van mijn broer Jan te werken en nu heb inmiddels een eigen schildersbedrijf, Fresco genaamd

De muziek nu:

Mijn eerste plaatje kreeg ik op 12 jarige leeftijd: Walking back to Happiness van Helen Shapiro. Draaide ik op mijn zelfgemaakte pickupje, op de radio aangesloten. Op mijn slaapkamer had ik een levensgrote foto van Rick Nelson tegen het behang geplakt. Mijn zussen luisterden zo rond 1960 op zondagmiddag altijd naar een Duitse zender met muziek van Freddy Quinn, Heino, Adamo, Conny Froboes enz. Ook luisterde ik en wie niet, ’s avonds stiekem onder de lakens naar radio Luxemburg, 1961-62. We maakten kennis met de muziek van Cliff en The Shadows, Fats Domino en Elvis en wel in de toenmalige bioscoop van Leeuwen, het Lion Theater. Al deze dingen samen hadden hun invloed. Bij de drumband Koning Willemâ…¢ leerde ik de eerste beginselen van trommelen, stoktechnieken en wat noten lezen; de snaredrum van de drumband heb ik gebruikt bij de eerste pogingen om een echte band te vormen. Samen met Frans van Zwam en Piet van Kauwen op gitaar ondernamen we onze eerste pogingen om te klinken als……. . Nadat Jos erbij kwam ging het hard: mijn eerste echte drumstel op mijn verjaardag, de eerste echte versterkers i.p.v. zelfbouw en oude radio´s, ik nam het drumstel van Jos, die eerst ook getrommeld had over, een Sonor en na een jaar kocht ik zelf, met het eerste geld wat ik overhield van de band, mijn eigen slagwerk, een Gretch: Charlie Watts had er n.l. ook een, of was het nou andersom? De avonturen van The Lacions worden elders op deze site uitgebreid beschreven.

Eind 1967 viel het doek, The Lacions stopten ermee. Hoe dat kwam? Ik kan het niet meer precies navertellen nu, na ruim 40 jaar.

De bands waar ik vervolgens in verder trommelde staan op een separaat lijstje; nog een aardig aantal, zo te zien. Ook ging ik andere muziekdingen doen, volgde pianolessen, leerde wat gitaar spelen en ging later zelfs een tijd acapella zingen. Medio jaren 70 bouwde ik een eigen studiootje, waar ik 4-track opnamen kon maken, experimenteerde met synthesizers en drumcomputers en nam veel muziek op in diverse samenstellingen. Stapels grote 4-sporen banden uit die tijd heb ik nog liggen; een gedeelte daarvan heb ik inmiddels gedigitaliseerd.

Toen we niet meer zoveel optraden kreeg ik meer “vrije”tijd en kon ik naar de festivals: Pinkpop, Lowlands, Rock Werchter, Peer Bluesfestival, Dranouter Folkfestival, Labadoux Festival, om er maar een paar te noemen. De meesten in België, waar ik het toch een stuk gezelliger vindt. Zo ben ik 16 jaar op rij naar Rock Werchter geweest en ga alweer12 jaar naar Dranouter Folk. De laatste jaren hou ik het bij 1 of 2 per zomer, i.p.v. ze allemaal af te gaan, dat trek ik toch niet meer. Een complete live band te zien, daar kom ik nog wel de deur voor uit, vaak onbekend en soms dan ook verassend. Van singer-songwriters met één gitaartje, daar kan ik niet warm voor lopen.

Met deze festivals, de concerten van bekende bands in de grote arena’s en de kleinere in de kroegen heb ik alles samen ontelbare bands, groepen en muziekanten op zien treden. Ik heb een paar favoriete drummers: In Nederland: Richard Heijermans van SJAKO! en speelt b.v. ook in de Tribute To The Band Band. Verder: Simon Phillips van Toto, die ook bij een tiental andere bands speels zoals The Who, Peter Gabriel, Whitesnake. En last but not least: Neil Peart van Rush. Deze drummers heb ik door de jaren heen diverse malen op zien treden. Enerverend en inspirerend, al heb ik vaak na het bezoek van zo´n concert de neiging om de trommels in de wilgen te gooien, je kent het wel. De laatste jaren ben ik het rustiger aan gaan doen en niet meer 3 bands met 3 repetities per week plus de nodige optredens, zoals vooral in de jaren 90 het geval was. Hoewel muziek mijn lust en mijn leven, er is meer….

Talking about my generation…….(mijn goede vriend Pete)