Biografie

Sixtiesband  The LacionS

Ze zijn ontstaan ergens in het jaar 1964. Frans van Zwam en Ici van Gelder begonnen met nog drie andere jongens uit Leeuwen een bandje, eerst The Hawks genaamd....een aarzelend begin.

In 1965 kwam Jos Markus de groep versterken; de naam was inmiddels veranderd en de echte Lacions waren geboren. Dit was altijd de vaste basis. Als vierde bandlid waren daar in de loop der tijd Piet van Kauwen, André van Eck en Jan Willems.

In de hoogtij jaren, 1966 en 1967 stonden er zo’n 3 tot 4 optredens per week op het programma.

The Lacions was de eerste beatgroep in Maas en Waal met een geheel eigen stijl. Niet alleen vanwege hun nieuwe muziek, maar ook vanwege de uitstraling, vrijheid, kleding en lange haren. Favoriete groepen voor hen waren The Beatles, Kinks, The Who, Yardbirds en veel nederpopgroepen.

Ze speelden tot in de verre omtrek in o.a. Tienerclubs, soos, danszaaltjes, cafés, parochiehuizen en zelfs in nachtclubs! Ook werd er wel opgetreden bij de toen populaire, regionale songfestivals. Gewonnen werd er nooit iets, hun optreden was veel te ruig om serieus genomen te worden, maar de fans vonden het prachtig. Ze hadden een bijna hysterische groep (van vooral veel vrouwelijke) fans. Er was een heuse fanclub met vierhonderd leden en een clubblad; er werden destijds speciale fanclubdagen gehouden. 

Het succes duurde tot eind 1967, toen kwam de klad erin en gingen de jongens ieder hun eigen weg. Jos ging bij The Sound Image spelen, Frans naar Het Lion Quintet, Ici ging drummen in The Jet Set uit Nijmegen. Hierover later meer.

In de loop van de jaren 70 werd er wel opnieuw samen gespeeld, o.a. in de bekende Top-40 band “The Lions”.

In 1990 kwamen Jos, Frans en Ici weer bij elkaar met de wens hun oude, inmiddels weer sterk in populariteit groeiende beatmuziek uit de jaren 60 nog eens te gaan spelen en de naam The Lacions weer van stal te halen. Kees de Haas, met wie Jos en Ici al eerder hadden samengespeeld werd gevraagd bij de band te komen als zanger-gitarist, wat een gouden greep was. Daarnaast kwamen ook Al van Zandvoort en Henk Schiks (ex-Sound Image) bij de band. Na het afscheid van Al en Henk kwam toetsenist Victor Kerkhof in 1997 de band versterken en speelt sinds die tijd met groot plezier bij The Lacions. Sinds 2004 is er ook aanvulling van zangeres Marijke, die ook een aantal typische sixties songs voor haar rekening neemt.

Zoals gezegd, in 1990 werd begonnen met de eerste repetities. Na een uiterst gezellige tijd van repeteren met veel lachen, gieren, brullen en verhalen werd het idee geboren om eenmalig een reünieconcert te geven. Na een Try-Out was het dan zover.....november 1991 het reünieconcert van The Lacions. Op basis van de vooraankondiging was de zaal binnen een paar uur totaal uitverkocht. Dit smaakte naar meer; het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. De jaarlijks terugkerende Sixties avond was een feit.

Ruim 23 jaar na het eerste reünieconcert was de Sixtiesband The Lacions nog aktief. In 2013 werd besloten te stoppen. Het was mooi geweest! 

Of er ooit nog een Last Farewell Concert komt?

Het bloed kruipt......

Na een pauze van 3 jaar zijn The Lacions sinds januari 2017 in dezelfde samenstelling weer actief. Muziek blijft toch een schitterende hobby. Sinds begin 2017 is het de bedoeling dat de band iedere 2 weken een avondje bij elkaar komt om te musiceren. Besloten werd om geen optredens/concerten meer te doen.

Naast muziek uit de jaren 60 wordt er nu ook af en toe een uitstapje gemaakt naar nieuwer repertoire, wel passend in de sixties sound.

De afspraak niet meer op te treden is inmiddels wel iets aangepast. Toen bekend werd dat de band weer "actief" was kwamen er regelmatig verzoeken voor een concert. Incidenteel werd hierop door de band positief gereageerd. Zo was er in september 2017 een concert in het Streekmuseum in Beneden Leeuwen waar op dat moment een expositie werd gehouden over de bandjes uit de jaren 60. In december was er nog een prachtig concert tijdens een groot feest van vrienden.

Al met al ...........The Lacions  zijn er weer met de bedoeling nog lang door te gaan.